Probleemgedrag?

Ik vind het de laatste tijd maar saai. Het is hier thuis vaak stil en ik lig het merendeel van de tijd alleen maar in de bench te wachten totdat mijn baasje weer thuiskomt. Mijn hondenknuffeltje heb ik dichtbij me en dat vind ik heel fijn, maar niets gaat boven de aandacht van mijn baasje. Iemand die mij een echte knuffel kan geven, waarmee ik heerlijke wandelingen in de buitenlucht kan maken en die mij vriendelijk toespreekt of soms zelfs iets lekkers kan beloven. Ik kijk altijd erg uit naar de volgende morgen, maar de laatste jaren valt het mij in dit drukke huishouden steeds meer tegen. Een begroeting is soms al teveel gevraagd, de automatische voerbak bepaalt wanneer ik brokjes krijg en mijn baasjes lijken altijd wel gehaast of ergens anders mee bezig. Lief baasje, ik wou soms dat ik met je kon praten, maar dat lukt mij niet dus probeer ik het je op een andere manier duidelijk te maken…

Het is eind van de middag en mijn baasje komt eindelijk thuis. Mijn stem is schor omdat ik al zovaak heb geprobeerd hem te roepen, maar tevergeefs. Maar goed, ik ben allang blij dat hij er weer is dus laten we plezier gaan maken want ik barst van de energie! Als het deurtje van de bench los is storm ik door de kamer, maar ik merk al gauw dat mijn baasje vermoeid en chagrijnig lijkt. Ik zou hem zo graag willen opvrolijken maar ik voel aan alles dat hij geen zin in mij heeft. Mijn baasje snauwt wat naar me en duwt me af en toe opzij met zijn been. Hij bedoelt het vast niet zo dus ik vergeef het hem, maar hij vindt dat ik nu lastig ben omdat hij moet koken. Ik moet uitkijken en vooral niet in de weg lopen dus besluit ik mij maar terug te trekken. De voerbak gaat af: fijn, een mooie afleiding voor mij.

Niet zo lang geleden hebben mijn baasjes bedacht dat ik maar in de bench moet blijven wanneer zij weg zijn. Ik stond volgens de buren anders voortdurend bij het raam te blaffen, en had zelfs een paar keer een ongelukje in huis gehad. Toen ik het deurkozijn vorige maand had afgeknabbeld omdat ik zo graag de deur wilde openen om gezelschap op te zoeken was dit de druppel voor hun geweest.

Ik voel mij soms zo alleen, maar ik neem het mijn baasjes niet kwalijk en zal hier ook nooit over oordelen. Zij zijn druk en ik moet mij maar inschikken. Het werk is belangrijk, het huishouden, er moeten boodschappen worden gedaan, de baas moet sporten… Ik heb allang geleerd dat ik mij moet aanpassen dus probeer mij de laatste tijd wat meer koest te houden en te genieten van de geluksmomentjes. Wanneer we samen gaan wandelen hoop ik altijd dat we het grote rondje gaan doen, en ik barst dan ook van de energie. Maar het korte rondje past beter in het schema. Steeds vaker wordt ik teruggetrokken aan de riem of loopt mijn baasje alleen maar naar zijn mobiel te staren als wij buiten zijn. Ik mis de aandacht en ik zou hier graag over in gesprek gaan maar dat lukt mij niet. Dat ik jou dit niet duidelijk kan maken vind ik zo ontzettend lastig! Tegenwoordig word ik gelukkig rustig als ik op mijn pootjes ga knagen. Van vacht is daar weinig meer van over en ik krijg er ook wondjes en kloofjes van. Ik probeer het vooral te doen als de baas niet kijkt, want anders weet ik dat hij boos op me wordt omdat hij echt geen tijd heeft om met mij naar de dierenarts te gaan.

Vroeger was het allemaal anders. Vol verwondering leerde ik allemaal dingen over het leven. Wat een bloem was, hoe gras voelt, welk gevoel ik krijg als ik met mijn baasje kan knuffelen maar ook wat de regels zijn over hoe je je moet gedragen en dat je moet luisteren als de baas dat van je vraagt.
Lief baasje, ondanks alles bewonder ik jou en kijk ik tegen je op. Jij bent mijn alles dus ik ben gewoon erg blij als ik je weer zie en dat kan ik dan moeilijk verbergen. Het spijt me als ik soms lastig ben, maar ik ben gewoon graag bij je en gaat de tijd ook niet veel te snel?
Als ik dadelijk oud en versleten ben dan kan ik dit allemaal niet meer inhalen dus waar wachten we eigenlijk op?

Laten we samen genieten, meer momenten samen zijn, oprechte aandacht.
Jij leerde mij als jonge hond over het leven, maar kan ik jou dan alsjeblieft nu leren waar het leven écht over gaat?