Ziek voor de kerst

Het is bijna kerst als de 12-jarige Tinguely wordt opgenomen. In de aanloop naar de feestdagen gaat het helemaal niet goed. De imposante rood-witte kater kruipt sinds een tijdje meer weg, eet slecht en is zichtbaar afgevallen. Op het moment dat de bloeduitslagen volgen zit de schrik er bij de eigenaresse goed in: “ik heb al eens een kat hieraan verloren.”

Tinguely zit zwak en futloos in elkaar gedoken en kijkt ons dof aan. “Hij voelt zich echt beroerd,” zegt het baasje. Ik bevestig dit en leg uit dat zijn hoge nierwaardes voor flink wat misselijkheid zorgen. Het blijft even stil en ik zie de terechte bezorgdheid, maar dan begin ik met mijn uitleg. “Op dit moment falen zijn nieren en als we niets doen dan gaat dit verkeerd aflopen. Wanneer we echt wat willen dan zullen we hem moeten opnemen voor infuustherapie en aanvullende onderzoeken verrichten naar de oorzaak van het nierfalen.” Dat laatste is iets waar veel eigenaren nog van opkijken wanneer ik dit vertel, maar om een eerlijk advies te kunnen geven over de prognose en de juiste behandeling in te zetten is dit ontzettend belangrijk. Er zijn namelijk verschillende oorzaken mogelijk waarom de nieren slechter gaan functioneren. Een dier met nierkanker vergt bijvoorbeeld een totaal andere behandeling dan een dier met bloeddrukproblemen, steentjes in de plasbuis, chronische nierziekte of een vergiftiging.

Dag één van de opname. Het infuus is geplaatst en de vocht- en elektrolytenbalans wordt gecorrigeerd. Ook krijgt Tinguely medicatie tegen de misselijkheid en wordt het lekkerste zachtvoer geserveerd dat we in huis hebben. Eten zit er voor vandaag nog niet in, maar wanneer wij hem de tweede dag zien heeft hij duidelijk al wat meer trek. Hij heeft niet meer gespuugd en is zichtbaar blij met alle extra aandacht die hij krijgt van ons team.

We besluiten uiteindelijk om voor verdere diagnostiek te gaan. De bloeddrukwaardes zijn goed en met het maken van de buikecho zie ik een licht verwijd nierbekken en troebele urine in de blaas. “Tinguely lijkt sinds gisteren meer aandrang te krijgen met plassen zonder dat dit altijd even goed lukt”, geeft de eigenaresse aan. Met een steriele echogeleide punctie nemen we urine af. Onder de microscoop zijn geen urinewegkristallen te vinden, maar een aanvullende kleuring laat ontzettend veel ontstekingscellen zien. De urine gaat op kweek en dan hebben we eindelijk duidelijkheid. Tinguely heeft een nierbekken-urinewegontsteking door een gemene bacterie, iets wat bij katten niet zo vaak voorkomt. “We zullen starten met antibiotica en blaasontspanners.”

De dag na het bezoek bel ik even om te horen hoe het gaat. Het gaat redelijk. Tinguely heeft minder aandrang en in ieder geval weer goed geplast. Gelukkig wordt de eigenaresse ook steeds handiger met het geven van de pillen, want menig katteneigenaar zal begrijpen dat de voorgeschreven zes weken medicatie toedienen een hele uitdaging kan zijn.

Nu, ruim twee maanden later zie ik deze stoere kat terug op controle. Tinguely ziet er prachtig uit, een heldere blik, glanzende vacht en bijna een halve kilo in gewicht aangekomen. Hij kruipt niet meer weg en wilt ook zijn snoepjes weer eten. “Ik heb mijn kat weer helemaal terug!” hoor ik haar nog zeggen. We nemen bloed af en niet veel later kan ik de eigenaresse eindelijk ook definitief verblijden: de nierwaardes zijn perfect gedaald en weer helemaal normaal. Met een glimlach sluiten de assistente en ik het avondspreekuur af. Graag gedaan Tinguely, wij zijn nu ook blij!